Afgelopen week hebben we het onderstel naar huis gehaald. Het onderstel is gemaakt door een ervaren metaalbewerker, we mochten het in zijn loods ook nog schilderen, maar nu moest het dan toch naar huis. Het mooist zou het natuurlijk zijn als we Cees ervoor konden zetten, maar omdat er nog geen remmen op de wagen zitten, is dit nog wat riskant.
Dus hebben we onze Panda ervoor gezet en zo kwamen we probleemloos thuis (het wiel dat we halverwege bijna verloren laten we even buiten beschouwing). Nu zijn we een partytent over het onderstel aan het opzetten om daarin droog verder te kunnen bouwen.
Het onderstel meet 5.35 bij 2.20 meter, er is een soort bergruimte onder gemaakt voor bijvoorbeeld hooi, hout, gereedschap enzo (volgend jaar om deze tijd zal ik een lijstje maken wat er allemaal in zit :p). Het ziet er in ieder geval zo uit:
Maar hoewel Cees alleen maar hoefde te kijken hoe het onderstel langs kwam rijden, heeft hij de rest van de week geen vakantie gehad. We hebben onder andere een enorm lange bosrit gemaakt over de Kale Duinen en door het Canadameer om een zadel te testen. En natuurlijk is rijden een vrij gemakkelijke manier om aan zijn (en mijn) conditie te werken en hem aan van alles te laten wennen. Ook heb ik een heel groepje kinderen mee op de oefenwagen gehad. Ze hebben allemaal gepoetst, gestuurd en Cees aangemoedigd zo hard mogelijk door de diepe modderplassen in het bos te denderen. Hartstikke leuk :)
Ik ga nog even in mijn nieuwe favoriete boekje bladeren: The wagon travel handbook (ja dat bestaat echt). Het is wel een geruststellend idee dat ik geen kinderen heb en niet door Mongolia of Kazachstan wil trekken, dat maakt zo’n reis toch een stuk ingewikkelder.
